Kwart kankerpatiënten mist goede begeleiding bedrijfsarts
Rapportcijfer 4.6
Ruim een kwart van de kankerpatiënten vindt dat hun bedrijfsarts tekortschiet in de begeleiding. Dat blijkt uit een recent onderzoek van NFK onder 3500 (ex)-kankerpatiënten en 602 naasten. Slechts 45 procent van de patiënten wordt begeleid door een bedrijfs- of verzekeringsarts. Veel patiënten missen vooral de kennis en expertise over kanker, de behandeling en de gevolgen ervan. Ze voelen zich onbegrepen en geven de begeleiding van de bedrijfsarts een rapportcijfer 4.6.
Bedrijfsarts moet zich beter verdiepen in gevolgen kanker
In mijn boek Kanker! Ik heb er mijn buik vol van! besteedde ik hier al aandacht aan,
hieronder een passage:
"Door een wisseling bij de arbodienst kreeg ik, op het moment ik me weer een beetje in staat voelde om wat uurtjes op te bouwen op mijn werk, een andere bedrijfsarts. Mijn eerste ontmoeting met de nieuwe bedrijfsarts was ronduit bizar. Het ergste vond ik dat hij tijdens het spreekuur zelf aan één stuk door aan het woord was. Misschien nam hij het woord 'spreekuur' te letterlijk, want spreken kon hij en het leek wel een uur te duren. Iedere zin begon hij met ík', aan mij werd niets gevraagd. Terwijl ik van mening ben dat hij met luisteren veel meer informatie tot zich had genomen om daarmee tot een betere conclusie te komen. Misschien was hij dan wel tot de conclusie gekomen dat hij meer informatie over mijn ziekte nodig had. Hij had dan wel de medische rapportage van mijn chirurg toegezonden gekregen, maar enkel op basis van deze rapportage leek hij al zijn conclusies te trekken. Ik had het gevoel dat ik tijdens het gesprek niet van toegevoegde waarde was. Hij had net zo goed zijn bevindingen kunnen mailen want klaarblijkelijk maakte het niet uit hoe ik me voelde, welke beperkingen ik had en wat ik graag wilde."
Werk en Kanker
Vanuit mijn eigen ziekteperiode heb ik mogen ervaren hoe een verzuimtraject verloopt en welke punten voor verbetering vatbaar zijn. Dit heb ik beschreven in mijn boek Kanker!, Ik heb er m'n buik vol van!.
Het duurde voor mij ruim anderhalf jaar voordat ik mijn werk weer enigszins op kon pakken. Anderhalf jaar is de gemiddelde periode waarna een (ex)patiënt weer in staat is om zijn werk op te pakken. De wetgeving geeft een periode van twee jaar, vaak te kort voor de werknemer om weer aan het werk te gaan. Daarnaast wordt er in de zorgsector te weinig gesproken of werken überhaupt weer een optie is. Waardoor werken in een latere fase moeizamer kan verlopen.
In mijn huidige werkzaamheden houd ik me bezig met Werk en Kanker. We begeleiden werkgever en werknemer. Door mijn werkzaamheden weet ik dat er (landelijk) mooie initiatieven plaatsvinden om het voor werkgever en werknemer beter te maken. Zo ook het initiatief om bedrijfsartsen op het oncologische gedeelte op te leiden. Deze BACO's kunnen hun kennis en ervaring weer delen. Stapje voor stapje komen we er wel!
Meer weten?
